De Fietsketting is een blogserie met als centraal thema de fiets en het werk van Cycling out of Poverty. Middels een “doorgeefpen” schrijft iedere keer een andere persoon over de fiets en het werk van CooP-Africa vanuit zijn/haar persoonlijke betrokkenheid. Deze keer in de FietsKetting: Shelley Bontje.
WIE IS SHELLEY BONTJE
Ik ben geboren en getogen in Nootdorp en woon nu sinds vijf jaar in het prachtige Den Haag. Daar ben ik neergestreken na een studietijd waarin ik mij over de hele wereld kon verdiepen in verschillende invalshoeken binnen de geografie en planologie. Van het maken van een documentaire over een buurtinitiatief – de Noorderparkkamer – in mijn eerste studiestad Amsterdam, tot het behalen van mijn lerarenkwalificatie Aardrijkskunde, en het onderzoeken van de gezondheidzorg voor medewerkers in de zoutpannen van zuidelijk India. In Cardiff vergeleek ik de planologie in Europa met de Angelsaksische wereld (Verenig Koninkrijk en Verenigde Staten) en in Zambia onderzocht ik de toegang tot de markt van kleinschalige boerinnen. Dit alles leidde tot een passie voor internationaal werken, die ik nu vervul met mijn werk in de internationale fietssector. De fiets is daarin voor mij niet een doel op zich, maar een middel om wereldwijd te komen tot een leefbare, sociale en gelijkwaardige samenleving.
5 VRAGEN AAN SHELLEY BONTJE
Wat betekent de fiets voor jou?
De fiets staat voor mij gelijk aan vrijheid. De vrijheid om als individu flexibel te kiezen wanneer ik op pad ga en waarheen. Maar ook de vrijheid die de fiets geeft binnen een samenleving, voor een toegankelijk, veilige en actieve keuze. Zonder afhankelijk te zijn van anderen of financiële belemmeringen. De fiets draagt bij aan individuele ontplooiing zonder dat er noemenswaardige externe effecten zijn op andere gebruikers van de openbare ruimte.
Wat is jouw mooiste ervaring op de fiets?
Minstens één keer per week, meestal vaker, fiets ik vanaf het Haagse naar Nootdorp om vrienden en familie te zien maar ook om te badmintonnen bij de club waar ik sinds jongs af aan speel. Vaak fiets ik in de avond, of in de vroege nacht, als we nog lang na de training hebben zitten kletsen in de kantine, terug naar huis. In het donker, soms door regen en wind. Juist deze fietservaring spreekt mij aan.
Dat we in Nederland op dit moment een verkeers- en sociaal veilige fietservaring bieden, ook gedurende de donkere uren van de nacht, maakt dat ik fietsgeluk ervaar.
Ik kan me daarom steeds minder vinden in het vaak gehoorde: ‘’Wel spannend dat je alleen naar huis toe fietst, laat je het even weten als je thuis bent?’’ Hoewel goed bedoeld, grap ik vaak terug naar anderen die dichterbij wonen (en soms alsnog in de auto stappen): ‘’Laat je wel even weten als je thuis bent?’’
Wat zou er moeten veranderen met betrekking tot de fiets/het fietsen?
Wereldwijd is er onwijs veel te behalen op het gebied van veiligheid – en specifiek sociale veiligheid naast verkeersveiligheid – voor het fietsen en ook het wandelen. Dat je op vele plekken in de wereld tussen zonsondergang en zonsopgang, of überhaupt, niet met een gerust gevoel op actieve wijze over straat kan is een gemis voor de individuen die zich hierop aanpassen alsmede de samenlevingen doordat velen gedurende deze delen van de dag geen bijdrage kunnen leveren of deel kunnen nemen aan de maatschappij.
Met wie zou je wel eens een stukje samen willen fietsen?
Billie Jean King! Hét vrouwelijke boegbeeld van de tennissport. Ik ben fan van iedereen die fanatiek sport: de gedrevenheid om voor een doel te gaan in combinatie met het spel element spreken mij erg aan. Maar ik ben met name onder de indruk van Billie Jean King door haar inzet voor gelijkwaardigheid. Ik zou graag samen willen fietsen en verdiept willen raken in een filosofisch gesprek over de toekomst van sport, de samenleving en gelijkwaardigheid.
Wat vind jij het mooiste aan het werk van Stichting Cycling out of Poverty (CooP-Africa)?
Het bieden van een fiets aan iemand, die daadwerkelijk de fiets gaat gebruiken, kan écht een concrete en positieve bijdrage leveren aan een ander toekomstpad. De fiets kan écht een ‘’game changer’ zijn.
Zoals bijvoorbeeld afgelopen zomer tijdens een workshop* in Accra, Ghana, waarbij één van de participanten tijdens de evaluatie van de workshop het volgende deelde: ‘’Als vrouw op de fiets hier (in Accra) heb ik me altijd minderwaardig gevoeld. Toen ik jullie – de drie vrouwelijke organisatoren van de training – zag fietsen en onze vrouwelijke burgemeester hoorde over haar wens om het fietsen te stimuleren betekende dat echt veel voor mij.’’
Maar ook de vele verhalen van fietsers die met een aangepaste fiets weer de vrijheid en mogelijkheid kregen om deel te nemen aan de maatschappij: Zoals de fietser die na een ongeluk aan het revalideren is maar met een driewielfiets, met comfortabel stoel, weer recreatief op pad kan en zich minder opgesloten en thuisgebonden voelt of de oudere fietser die moeizaam loopt maar met een driewielfiets voldoende ondersteuning heeft om zelf boodschappen te doen of op bezoek gaat naar vrienden en familie.
In een situatie waarin het voor onszelf soms heel gebruikelijk is om bijna ongelimiteerd toegang te hebben tot middelen, vergeten we soms wat de enorme impact kan zijn voor een persoon, of een samenleving, wanneer er een kans wordt geboden om te kiezen voor een andere toekomst. Stichting Cycling out of Poverty biedt deze kans door op een gelijkwaardige manier ondersteuning te bieden en activeert hierdoor nieuwe toekomstige kansen.
*Een workshop georganiseerd in samenwerking met: Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, UN Environment Programme, World Resources Institute, Ochenuel Mobility, Mobycon, Rijksdienst voor Ondernemend Nederland en Dutch Cycling Embassy.
VOLGENDE KEER IN DE #FIETSKETTING
Syb Tjepkema
No Comments to "FietsKetting: 5 vragen aan Shelley Bontje"